اقسام شهرت :
محدثین , حدیثى را که راویان زیادى آن را نقل کرده اند ولى تعداد آنان به حدى نیست که حدیث متواتر باشد , مى گویند حدیث مشهور , این نوع شهرت در فقه به شهرت روائى معروف است .
فقها به آن دسته از فتواهایى که مورد موافقت عده زیادى است ولى به حد اجماع نرسیده باشد , مى گویند فتواى مشهور , از این نوع شهرت در اصطلاح فقه به شهرت فتوائى تعبیر مى شود
گاهى نیز اتفاق مى افتد که مشهور فقها به روایتى عمل مى کنند که آن را شهرت عملى مى نامند .
بنابر این شهرت در اصطلاح فقه سه قسم است :
الف ) شهرت روائى که در آن فقط کثرت ناقلین و روات مطرح است , اعم از اینکه فقهاء در مقام افتاء , به آن حدیث استناد کرده و مطابق آن فتوا داده باشند یا خیر .
ب ) شهرت فتوائى که در آن کثرت فتوا دهندگان مطمح نظر است , و مستند فتوا مشخص نمى باشد . اعم از اینکه حدیثى مطابق مدلول فتوا موجود باشد ولى استناد مشخص نباشد , و یا آن که به طور کلى حدیث و روایتى منطبق با مضمون فتواى مشهور یافت نگردد .
ج ) شهرت عملى که در آن عمل مشهور فقها و استناد آنان به حدیث مورد نظر , مطرح است , اعم از اینکه ناقلین حدیث مذکور کثیر باشند یا قلیل
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سید مصطفی محقق داماد