امر عقیب منع :
یعنى اگر امرى از طرف آمر صادر شود که قبل از ان , نهى وجود داشته است , در این صورت امر وجوب و الزامى ندارد . مثلا فرض کنید حکم شده است : چراغها را خاموش کنید؛ و بعد از چندى مجددا دستور مى رسد : چراغها را روشن کنید
جمله دوم که بعد از جمله اول آمده به این معنى نیست که حتما باید چراغها روشن شود , بلکه فقط منع روشن کردن را برداشته است , و شنونده مخیر است که چراغها را روشن بکند یا نکند .
این را مى گویند امر عقیب منع , که وجوب و الزام آور نیست .
منبع: مباحثى از اصول فقه، دکتر سید مصطفی محقق داماد