واجب اصلی و واجب تبعى
هرگاه از خطابى , بطور استقلال , حکمى مخصوص , منظور باشد به این معنى که اصلا آن خطاب براى آن مقصود صادر شده باشد و به حسب آنچه که در هنگام مکالمه متعارف است جز آن مقصود , چیزى دیگر از آن منظور نباشد پس : اگر آن حکم وجوب باشد : آن را به نام واجب اصلى خوانند از قبیل نماز , روزه و حج و هرگاه چنین نباشد بلکه از خطابى دیگر که باى مقصودى دیگر صادر گشته به حکم عقل اثبات گردد نه به دلالت لفظ آن حکمرا تبعى خوانند مانند وجوب مقدمه به عقیده برخى.
منبع: تقریرات اصول فقه دکتر شهابی . نویسنده : عباس فربد